Η μελέτη της κεραμικής του πρωτοελλαδικού οικισμού της Ελίκης κοντά στο Αίγιο που ανασκάπτει η αρχαιολόγος δρ. Ντόρα Κατσωνοπούλου, είναι ένα από τα σημαντικότερα και με πολλές θεωρητικές διαστάσεις προγράμματα στα οποία συμμετέχω. Πρόκειται για ένα πλούσιο και εντυπωσιακό σύνολο αγγείων που εκτείνεται χρονολογικά στην Πρωτοελλαδική ΙΙ και ΙΙΙ, δηλαδή στα μέσα και την ύστερη 3η χιλιετία π.Χ.
Το υλικό της Ελίκης περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό τρωικό «δέπας», κύπελλα με λαβές στο χείλος και τον ώμο, tankards, πυξίδες, αμφορείς, υδρίες καθώς και μια μεγάλη συλλογή αποθηκευτικών αγγείων σε διάφορα μεγέθη. Τα περισσότερα από τα αγγεία κατανάλωσης και τα μαγειρικά σκεύη είναι στιλβωμένα, αλλά υπάρχει και μια σημαντική συλλογή από αγγεία με γραπτά σχέδια.
Τα πιθάρια αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία που επιδεικνύει τυποποίηση στην κατασκευή (εξειδικευμένοι κεραμείς), όπως φαίνεται από τα ειδικά μείγματα των πηλών, τα πολλαπλά στρώματα πηλού στα τοιχώματα, την τυποποιημένη σχοινοειδή διακόσμηση, αλλά και τυποποιημένες τεχνολογικές επιλογές, όπως λ.χ. η εφαρμογή επίθετων ζωνών πηλού στις συνδέσεις μεταξύ των πήλινων τεμαχίων. Είναι πιθανό ότι τα μεγαλύτερα πιθάρια κατείχαν σταθερή θέση μέσα στα οικήματα, ακόμα και ότι κατασκευάστηκαν επί τόπου.
