Μια μικρή αυτοβιογραφική αναδρομή που γράφτηκε γι’ αυτή την ιστοσελίδα πριν 15 χρόνια. Τη διατηρώ εδώ, παρότι μπορεί να φαίνεται αταίριαστη, σαν κάτι που έγραψα για μένα κάποτε και δεν θέλω να το αφαιρέσω. Άλλωστε η σύνδεσή μου με την αρχαιολογία ήταν από την αρχή συναισθηματική και αυτό αυξάνεται με τα χρόνια.
Το 1988 “πέτυχα”, όπως λέγαμε με ενθουσιασμό, στο Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Το 1989, καλοκαίρι, πήγα για πρώτη φορά σε ανασκαφή, στο σπήλαιο Σκοτεινής στα Θαρρούνια της Εύβοιας. Εκεί ανακάλυψα, με έκπληξη, την προϊστορία. Τα απογεύματα, στο σχολείο του χωριού όπου κάναμε καταγραφές, ξεκίνησα την πρώτη μου μελέτη κεραμικής. Το 1990 πήγα σε επιφανειακή έρευνα στο Γυαλί της Νισύρου, όπου θα συνέχιζα μετά για μία δεκαετία. Την ίδια χρονιά συμμετείχα και στην ανασκαφή μιας πρωτοελλαδικής θέσης, της Καλογερόβρυσης στην Εύβοια, και σε καταγραφές κεραμικής από το σπήλαιο Νέστορα στην Πύλο. Το 1991 προσλαμβάνομαι στο Υπουργείο Πολιτισμού, στην Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας -καθοριστική στιγμή, η αρχή μιας πορείας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα επόμενα χρόνια στη δεκαετία του ’90 συμμετείχα στις νεολιθικές ανασκαφές της εφορείας στο σπήλαιο Κύκλωπα των Βόρειων Σποράδων και στο σπήλαιο των Λιμνών στα Καλάβρυτα, δύο έρευνες από τις οποίες έμαθα πολλά και ακόμα μαθαίνω. Ειδικά η ανασκαφή του Κύκλωπα ήταν μοναδική εμπειρία και από την πλευρά της αρχαιολογικής περιπέτειας: όλη η ομάδα για σχεδόν ένα μήνα στο ερημονήσι.