Μια ομάδα από βαθιά κύπελλα με κόκκινα διακοσμητικά σχέδια σε μορφή πλέγματος ήταν το αντικείμενο που ανέλαβα να μελετήσω σ’ αυτό το σπήλαιο που ανέσκαψε ο καθ. Α. Σάμψων στο ερημόνησο Γιούρα, βόρεια της Αλοννήσου, σχεδόν στο κέντρο του βορείου Αιγαίου. Τα αγγεία δεν σώζονται ολόκληρα, βρέθηκαν σε στενό και σκοτεινό χώρο στο βάθος του σπηλαίου, δίπλα σε νερό, και χρονολογούνται στη Μέση Νεολιθική περίοδο (περίπου 5800-5600 π.Χ.). Μαζί με τον θαυμασμό για τη δεξιότητα που πρέπει να είχε ο προϊστορικός ζωγράφος για να πετύχει τέτοια ακρίβεια στη διακόσμηση, μια σειρά από ερωτήματα γεννιούνται: άραγε οι προϊστορικοί νησιώτες ξεσήκωσαν αυτά τα πολύπλοκα σχέδια από τα υφαντά τους και τι μπορεί να σήμαιναν γι’ αυτούς; Ποιοι έφεραν στο σπήλαιο αυτά τα εντυπωσιακά αγγεία, από πού και γιατί; Τι σημαίνει η διαφορετική “στερεοελλαδίτικη” τεχνοτροπία τους σε σχέση με τη “θεσσαλική” που αντιπροσωπεύεται με λιγότερα δείγματα στο σπήλαιο; Ποια σχέση με τη χρήση τους μπορεί να έχει ο ιδιαίτερος χώρος στον οποίο βρέθηκαν;