Τα Nεολιθικά Οστεοφυλάκια στο σπήλαιο Αλεπότρυπα στο Διρό της Μάνης έχουν φέρει στο φως κατάλοιπα από πλήθος ανθρώπινων ταφών που συνοδεύονται από κεραμική. Σε ένα από αυτά τεκμηριώνεται η αρχαιότερη κεραμική στο σπήλαιο, από το τέλος της 7ης χιλιετίας π.Χ. Στο άλλο οστεοφυλάκιο αποκαλύφθηκαν κατάλοιπα από μεγάλα θραύσματα αγγείων οικιακής χρήσης δίπλα σε ανθρώπινα κρανία και σκελετικά κατάλοιπα σε δευτερογενή απόθεση. Από τη στρωματογραφία πιθανολογείται ότι τα σκελετικά κατάλοιπα δεν ήταν θαμμένα αλλά εκτεθειμένα και ίσως τους αποδίδονταν προσφορές. Κάποια κρανία και οστά ήταν τοποθετημένα μέσα σε βάσεις κεραμικών δοχείων.
Τα αγγεία είναι κυρίως χονδροειδή και κάποια είχαν διακόσμηση από ανάγλυφες ταινίες. Ενδεχομένως, σε κάποια από αυτά έγινε σκόπιμη θραύση τους επί τόπου. Ίσως το οστεφυλάκιο είχε το νόημα της διαφύλαξης και λατρείας των προγόνων. Αυτή η φροντίδα επιπρόσθετα μπορεί να ήταν και μια “δήλωση” ισχύος της ομάδας στο πλαίσιο του ανταγωνισμού της με άλλες ομάδες.
Πολλά σπήλαια της Μάνης στην ίδια ακτή, φιλοξενούν ταφικά κατάλοιπα, μάλιστα δημιουργώντας μικρογραφίες της Αλεπότρυπας. Συχνά οι ταφές είναι διπλές ή και πολλαπλές με πολύπλοκα ταφικά έθιμα ως προς τη θέση των νεκρών. Πολλές φορές τα σύνολα που συνοδεύουν τους νεκρούς έχουν οικιακό χαρακτήρα (πιθάρια, τρόφιμα, αποθέτες κλπ), πράγμα που ενδεχομένως απηχεί την πίστη των ανθρώπων της εποχής στη μεταθανάτια ζωή.