Εισαγωγή

Είμαι αρχαιολόγος εξειδικευμένη στη μελέτη της προϊστορίας και, πιο συγκεκριμένα, του Νεολιθικού πολιτισμού. Προσπαθώντας να κατανοήσω καλύτερα τις αλλαγές στην προϊστορία, έχω ασχοληθεί επιλεκτικά και με τη μελέτη της από την πλευρά της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού.

Εργάζομαι στην Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού, στο πλαίσιο του διοικητικού και επιστημονικού έργου για το οποίο είναι αρμόδια. Στο διάστημα μεταξύ 2005 έως 2011 δίδαξα Προϊστορική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Ρόδο.

Πιο αναλυτικά, στην έρευνά μου χρησιμοποιώ ως κύριο εργαλείο τη μελέτη της κεραμικής, που συνιστά τον βασικό εξοπλισμό του προϊστορικού νοικοκυριού. Με αφετηρία ωστόσο τα κεραμικά σκεύη, επιδιώκω να αποκτήσω συνθετική ματιά στις καθημερινές πρακτικές και, αν είναι δυνατόν, και στα νοήματα των ανθρώπων και των κοινωνιών της προϊστορίας.

Στη βάση της προσπάθειάς μου βρίσκεται η απόψή μου ότι τα σκεύη είναι πράγματα που παίζουν πολλαπλούς ρόλους για τον προϊστορικό άνθρωπο: όχι μόνο εξυπηρετούν -και άρα μας επεξηγούν- την καθημερινότητα και τις τελετουργικές χρήσεις φαγητού, όχι μόνο διαμορφώνονται με -και άρα τεκμηριώνουν- την επιρροή της παράδοσης, της τεχνογνωσίας, της διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος και της επικοινωνίας των πληθυσμών. Παράλληλα γίνονται φορείς μνήμης, προσωπικής συναίσθησης και νοητικής επεξεργασίας, οι οποίες συνδιαμορφώνουν την προσωπικότητα του κεραμέα και του χρήστη τους, καθώς και τους κοινωνικούς συσχετισμούς μεταξύ τους. Στο πλαίσιο αυτού του επιπέδου κατανόησης, αναζητώ τον βαθμό παρέμβασης της ιστορικότητας στη μακρά παράδοση. Στο τελικό αποτέλεσμα της κατανόησης αναγνωρίζω την καθοριστική συμβολή που έχει το παρόν και αναζητώ τα όρια στα οποία μπορεί να φτάσει η υποκειμενική ματιά του ερμηνευτή για την ανανέωση της αρχαιολογικής αφήγησης.

Είχα την τύχη να μελετήσω πλευρές του Νεολιθικού και Πρωτοχαλκού πολιτισμού σε διάφορες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και του Αιγαίου, που μου έδωσαν τη γνώση για τις τοπικές και διαχρονικές εκφάνσεις της προϊστορίας από την 7η έως την 3η χιλιετία π.Χ. Σημαντικότεροι σταθμοί για την εξέλιξη της ερευνητικής μου προσέγγισης είναι το σπήλαιο Κύκλωπα στις Βόρειες Σποράδες για τον τελετουργικό του χαρακτήρα, της Θεόπετρας στη Θεσσαλία για την δημιουργία ενός συμβόλου τοπίου με ισχυρή παράδοση, του Φράγχθι στην Αργολίδα για την πρόκληση της νέας ματιάς σε μια καταξιωμένη θέση αναφοράς, της Αλεπότρυπας στη Μάνη για τις κοινωνικές επιτελέσεις εξουσίας μέσω του ενταφιασμού των νεκρών. Αλλά και, εκτός από τα σπήλαια, ο υπαίθριος οικισμός της Κουτρουλού Μαγούλας στην Θεσσαλία για τον βαθμό αλληλεπίδρασης τεχνολογικών και κοινωνικών μετασχηματισμών, οι μικρές εγκαταστάσεις της βόρειας Αττικής για τις πρώιμες τεχνολογικές κατακτήσεις τους στην απομονωμένη ενδοχώρα, ο οικισμός της Ελίκης στην Αχαΐα για την τεχνική εξειδίκευση και διακριτή κατανομή του χώρου και του πλούτου, και η ακρόπολη των Κουκουναριών στην Πάρο για τον κυκλαδικό χαρακτήρα της.

Έχω κάνει τη διδακτορική μου διατριβή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στην κεραμική της Μέσης Νεολιθικής από το σπήλαιο του Κύκλωπα στις Βόρειες Σποράδες. Ξεκίνησα την πορεία μου από την έρευνα πεδίου, η οποία αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της εμπειρίας μου και της, σε όποιο βαθμό μπόρεσα να επιτύχω, κατανόησης των προϊστορικών καταλοίπων. Πραγματοποιώ τις μελέτες μου στο πλαίσιο διεπιστημονικών προγραμμάτων και δημοσιεύω σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, εκδόσεις και συνέδρια, με την υποστήριξη χρηματοδοτήσεων και υποτροφιών. Πέραν της επιστημονικής μου εξειδίκευσης, στο πλαίσιο της υπηρεσιακής μου θέσης στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς που αφορά στα αρχαιολογικά σπήλαια, θεωρώ ότι κάθε μνημείο μπορεί να αποτέλεσει πλούσιο πόρο γνώσης και βιωσιμότητας για τη σύγχρονη κοινωνία.